Buscar

Páginas

කනත්ත ලඟදී දුටු හොල්මන (2 කොටස......)



ඔන්න ඉතින් කෝඩුකාරය තිබුන වැඩ ඔක්කොම අහවර කොරල මේ පැත්තට ආවෙ නිදහස් හිතකින් මම කලින් කිය කිය හිටපු කතාවෙ ඉතුරු කොටස දාන්න.කලින් කොටසෙ අපි දැක්ක හොල්මන ගැන දාපු කතාව කියෙවුවෙ නැත්නම් මෙතනින් ගිහිල්ල ඒකත් කියවලම එන්නකෝ.....තවත් අටුවා ටීකා ඕන නැහැ....මෙන්න කතාව.
                කොහොමහරි ඉතින් දෙන්නම ආපහු කනත්ත ගාවටම ආව කියමුකෝ......හැබැයි ඉතින් කනත්ත ගාවටම ඇවිල්ල ආපහු පාරට වැටෙනකන්ම අපි දෙන්නගෙන් එකෙක් නෙමෙයි කතා කලේ.....පාරට ආවගමන් "අඩෝ උඹ දැක්කද බං...?"ගයානය මගෙන් අහනව.මූ මගුලක් කතා කරනව.දැක්ක නිසා නේන්නම් මෙච්චර බය වුනේ."තොට මෝල්ද යකෝ...දැක්ක නිසා නේන්නම් ආපහු හැරිල ආවෙ.."මම හිතට ආව වචන ටික ඒ විදිහටම පිටකරල දැම්ම.ඔය ටික කියනකොටත් අපි මහ පාරට වැටිල නෑ.ඒ වෙනකොට අපි හිටපු තැනේ ඉඳල මහපාරට තව කිලෝමීටර් බාගයක් විතර තිබුන.
"මචෝ....කුණුහරප කියනකොට හොල්මන් එන්නෙ නැහැල්ලු නේද?"ගයාන් මගෙන් අහනව.
"ඒකනම් මාත් අහල තියනව.ඒත් ප්‍රශ්නෙකට තියෙන්නෙ මට මේ වෙලාවෙ ඒව මතක් වෙන්නෙ නැහැනෙ."මමත් ගත්තු කටටම කියල දැම්ම.
"උඹ බයවෙන්න එපා.මට මතකයි."කියපු ගයාන්.....මේ කාලකන්නි මූසලයන්ගෙ අ*** *$%#$#$%^$@@ #$#$@@$#@ !E$F#ඨ්ර්‍#ඝ් #ර්‍ඨ්%^#@E @%@@#%$ #%^*^ ^^*% ^%%&%& %@$%^ __) )(*&&^ &*&^%^&* *&^%$ %^&*( *&^% $$^$ &&^*............................................"
අයියෝ....ඒ වෙලාවෙ කියපු වචන වලින් සමහර ඒව මම ඒ වෙනකොට අහලවත් තිබුනෙ නෑ.ඉතින් මොනව කරන්නද?ඌ විනාඩි පහක් විතර නවත්තන්නෙම නැතුව සිංහල භාශාවෙ තියන ලස්සනම වචන ටිකක් කියාගෙන කියාගෙන ගියා.අන්තිමට ඒව අහල එපාවුන මම"දැන් ඇති බං....උඹේ සද්දෙට නිදාගෙන ඉන්න මිනිහෙක් එහෙම ඇහැරුනොත් දවස් හතරක් පහක්ම පොලිස් මාමලගෙන් බත් කන්න පුලුවන් වෙයි,ඒක නිසා දැන් ඕක නවත්තපන්."කියල කිවුව.මේ වෙනකොට වෙලාව හරියටම 12.10ට විතර වගේ කියල තමයි මට මතක.මේ වෙනකම් අපි රෑට කාලත් නෙමෙයි හිටියෙ.ඉතින් ගයානය කිවුව අපි රෑට කාලත් නැති නිසා ඇරල තියන කඩේකින් මොනව හරි අරගෙන යමු කියල.ඉතින් කෑම ගන්න සල්ලි ගැන ගැන අපි දෙන්න ඒ පාර දිගේ තවත් මීටර් 300ක් විතර එන්න ඇති.ගයානය කිවුව "පොඩ්ඩක් හිටපන් බන්.මේ තියන කළුවරට සල්ලි පේන්නෙත් නෑ.ඔන්න ඔය ලයිට් කනුව යටට යමු" කියල.ඉතින් දෙන්නම ඒ ලඟ තිබුනු ලයිට් කනුව යටට ගිහිල්ල අපි ගාව සල්ලි කීයක් තියනවද කියල ගනින්න පටන් ගත්ත.විනාඩියක් යන්න වුනේ නෑ........එකපාරටම ගයාන් බිමට පහත් වුනේ "මේකනම් හරියන එකක් නෙමෙයි බන්....." කියල කියාඅගෙන.දැන් මටත් හිතාගන්න බෑ මූ මොනව ගැනද මේ කියන්නෙ කියල.ගයාන් බිමට පහත්වුනපාර ආපහු නැගිට්ටෙ සෙරෙප්පු දෙකත් ගලවල අතට ගන්න ගමන්මයි.එකපාරටම අපිට එහාපැත්තෙන් තිබුන බිත්තිය පෙන්නනගමන් "දුවපන් මල්ලියේ දුවපන්..." කියන සද්දයක් විතරයි මට ඇහුනේ.අනිත් පැත්ත හැරිල බලනකොට ගයානය එතන හිටියෙ නෑ.ඉස්සරහ බලනකොට ගයානට සෙරෙප්පු දෙකත් කරට අරගෙන විදුලියක් වගේ වේගෙන් ඉස්සරහට දුවගෙන යනව මට පෙණුන.මම ආයිත් අර ගයානය පෙන්නුව බිත්තිය දිහා බැලුව.ඒ වෙලාවෙ තමයි මම දැක්කෙ අර හෙවනැල්ල ආයිත් මට එහා පැත්තෙන් තියනව කියල.දැන් ගයානයත් එතන නෑ.එකපාරටම මගෙ ඇඟ හිරිවැටිල ගියා.මට ඒ වෙලාවෙ හීතුනෙම මට පාරට යනකම්වත් දුවාගන්න බැරිවෙයි කියල.කරන්න දෙයක් නැතිම තැන කකුල් වලට පිංසිද්ද වේවා කියල දුවන්න පටන් ගත්ත.මම හිතන්නෙ ඒ දුවපු දිවිල්ල මෙදා පාර ස්පෝර්ට් මීට් එකට දිවුවනම් දෙවැනියට වට දෙකක විතර ලීඩ් එකක් තියලම මට තරඟය ඉවර කරන්න තිබුන.ඒ තරම් වේගෙකින් තමයි මම දුවගෙන ආවෙ.
කොහොමහරි මම මහපාරට දුවගෙන එනකොටත් ගයානය එතන ඉඳගෙන හති දානව.එකෙක්ටවත් කතා කරගන්න පුලුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ.ගයානය ඉක්මනටම එයාගෙ ෆෝන් එක අරගෙන ගැමියාගේ පත් ඉරුව ලියන ගැමියට කෝල් එකක් ගත්ත.දැන් කට්ටිය බලයි ගැමිය කොහොමද මෙතනට සම්බන්ධ වුනේ කියල.ගැමියයි මමයි එකම ඉස්කෝලෙ IT සොසයිටියේ ඉන්න එවුන් තමයි.එදා රෑ ඔය ගැමියත් අපේ IT ලැබ් එකේ අපිත් එක්කම හිටිය එකෙක් තමයි.අන්න ඒක නිසා තමයි ගයානය ඉක්මනටම ගැමියට කෝල් එකක් ගත්තෙ.කෝල් එක ගත්ත ගයානය ගොත ගගහ ගැමියට වෙච්ච දේ කියල ඉක්මනට අපි ඉන්න තැනට වරෙන් කියල කිවුව.ගැමිය එතනට එනකොටත් අපි දෙන්න කඩේක පඩිපෙලක් උඩ ඉඳගෙන හති දානව.කොහොමහරි ඉතින් අමාරුවෙන් ගැමියත් එක්ක ආපහු ලැබ් එකට යන්න අපිට පුලුවන් වුනා.

*********************************************************************************
සමහර කට්ටිය මම කියපු දේ විශ්වාස කරන්නෙ නැති වෙන්නත් පුළුවන්.එහෙම කට්ටියට පුළුවන් ගැමියාගෙන් මේ සිද්දිය ගැන අහගන්න.

කනත්ත ලඟදී දුටු හොල්මන (1 කොටස....)




විභාග ඉවර වුනාට මොකද මේ දවස් වල කෝඩුකාරය හරි හරියට ඉස්කෝලෙ යනව.දැන් ඉතින් කට්ටිය කියයි මූ මේ ඉස්කෝලෙ යන්නෙ මොකක් හරි කෑල්ලක්වත් සෙට් කරගෙන වෙන්න ඇති කියල.අපෝ නෑ.......මේ පරම පිවිතුරු අහිංසක (වැඩිද මන්ද...)කෝඩුකාරය හරි හරියට ඉස්කෝලෙ යන්න හේතුව තමයි  අපේ ඉස්කෝලෙ IT Day එක පෙබරවාරි 17 වෙනිදට යෙදිල තියන එක.
හරි.....දැන් අටුවා ටීකා නැතුව කෙලින්ම කතාවට බහිමු.මෙන්න කතාව.
                   ඔය IT Day එකේ වැඩ වලට සමහර දවස් වලට අපි රෑ ඉස්කෝලෙම නැවතිලා මහ රෑ එළිවෙනකම්ම වැඩ කරනවා.ඉතින් හරියටම ගිය සිකුරාදත් අපි ඉස්කෝලෙ නැවතුනා.අපිට ඉස්කෝලෙ නවතින්න දෙන්නෙ කවුරුහරි ගුරුවරයෙක් එදා රෑ නවතිනවනම් හෝ අපේ IT සොසයිටිය භාර මිස් අනුමත කරපු ලියුමක් දුන්නොත් විතරයි.ඉතින් එදා රෑත් අපි ඉස්කෝලෙ නැවතුනේ අපේ IT කරන සර් ගෙදර ගිහිල්ල ආපහු ඉස්කෝලෙට එන්නම් කියපු නිසයි.කොහොමහරි අපි IT ලැබ් එකට වෙලා රෑ 9 වෙනකම් සර් එනකම් බලාගෙන හිටිය.ඒත් සර් එන පාටක් නෑ.ඉතින් රෑ 10ට විතර අපේ ඉස්කෝලෙ මුරකරන එක්කෙනා ඇවිල්ල කියනව අපිට රෑ ඉස්කෝලෙ ඉන්න දෙන්න බෑ....මොකද අපි ඉන්නෙ ගුරුවරයෙක්ගෙ අනුමැතිය නැතුව,ඒක නිසා ඉන්න ඕන්නම් මිස්ගෙන් අවසර අරගෙන ලියුමක් අරන් එක්ක කියල.ඉතින් අපිත් ඉතින් ඒ වෙලාවෙ හිටියෙ මල අතේ තියාගෙන.
"අයි යකෝ....මේ මිනිහ මේක කියන්න මෙච්චර රෑ වෙනකම් හිටියනෙ..."
"දැන් මොකද කරන්නෙ..?"
"මේ රෑ කොහෙන්ද බන් ලියුම් හොයන්නෙ...?"
ඔන්න ඔහොම කතා ගොඩක් ඒ වෙලාවෙ එතන හිටිය කට්ටියගේ කටවල් වලින් පිටවුනා.ඇත්තටම ඉතින් කවුද බොලව් රෑ 11ට 12ට විතර ලියුම් අරන් එන්න යන එකා.අනික කෙල්ලෙක්ගෙ ලියුමක්නම් කමක් නෑ කියන්න පුළුවන්...ඒත් කවුද මේවගේ ලියුම් හොයන්න යන්නෙ....?
දැන් ඉතින් මාර ප්‍රශ්නෙ.මොනව කරන්න?ගෙදර යන්න බස් තියන එකක්යැ?ඉතින් ඔන්න අපේ මිස්ටත් කෝල් එකක් එහෙම දීල රෑ 11ට විතර මිස්ලගෙ ගෙදර යන්න පිටත් වුනා.මිස්ලගෙ ගෙදර තියෙන්නෙ අපේ ඉස්කෝලෙ ඉඳල පයින් යන්න පුළුවන් දුරක.ඉස්කෝලෙ ඉඳල කිලෝමීටර් 2ක් විතර ඇති.කෝඩුකාරය කලින් ආත්මෙක කරපු මොකක් හරි කරුමෙකට වෙන්න ඇති ඒදා රෑ මාවත් මිස්ලගෙ ගෙදර යන්න සෙට් වුනේ.දැන් ඉතින් මට බෑ කියන්නත් බෑ....මොකද එතකොට ඉතින් ඔක්කොම දැනගන්නවනෙ කෝඩුකාරය කළුවරට බයයි කියල.මටත් ඉතින් නෝන්ඩි වෙන්න බැරි නිසා වීරය වගේ තව අයිය කෙනෙක් එක්ක මිස්ලගෙ ගෙදර යන්න පිටත් වුනා.මාත් එක්ක ගිය අයියගෙ නම ගයාන් කියල කියමුකෝ....හැබැයි ඒ ඇත්ත නම නෙමෙයි හොඳේ....පාරට බැස්සත් හරි එතකොට තමයි දැක්කෙ වෙනද උදේ ඉඳල හවස් වෙනකම් පාර බෙදාගන්න බැරුව දැඟලුවට රෑ වෙනකොට පාර පුරාවට එක බල්ලෙක්වත් නෑ කියල.මොනව කරන්නද ඉතින්....දෙන්නත් එක්ක දිගටම ඇවිදගෙන ගියා.
අපේ ( අ )වාසනාවටද කොහෙද මිස්ලගෙ ගෙදරට යන්න තියෙන්නෙත් කනත්තක් අයිනෙනෙන්මයි.
දැන් ඉතින් ඔයාලට පේනව ඇතිනෙ අපි ගිය ආත්මෙ කොච්චර පින් කරල ඇතිද කියල.ඒකනෙ මේ වගේ කේස් වලටම අපිවම සෙට් වෙන්නෙ.
ඔන්න ඉතින් කොහොමහරි අපි දෙන්නත් එක්ක කනත්ත පාස් කරගෙන මිස්ලගෙ ගෙදර ගියාය කියමුකෝ.....ඊට පස්සෙ මිස්ලගෙ ගෙදරට ගිහිල්ල ලියුමත් ලියාගෙන එහෙම එහෙන් එන්න පිටත් වුනා.එහෙන් එන්න හදනකොට මිස් අපෙන් ඇහුව මිස්ගෙ කාර් එකේ අපිව ඉස්කෝලෙට ගිහිල්ල දාන්නද කියල.
මාළුව නහින්නෙත් කට නිසාය කියල කියනවනේ.අපි දෙන්න ගත්ත කටටම කියපි "අනේ ඕන්නෑ මිස්.අපිට මේ ටික දුර යන්න පුළුවන්.මිස් ආපහු අපිව ගිහිල්ල දාන්න කරදර වෙන්න එපා මිස්" කියල.ඒක කිවුව නෙමෙයි කියවුනා.....
දැන් ඉතින් ආයිත් කනත්ත මැදින් යන්න එපා‍යැ.කනත්ත ලං වෙනකොට ඉතින් කෝඩුකාරයට පොඩ්ඩක් විතර දාඩිය දානව.ඒ බයට නෙමෙයි.සීතලට......ඒ වෙනකොට මම දැනගෙන හිටිය කනත්ත ඉස්සරහින්ම නොයා කනත්ත ගාවින් හැරිල ප්‍රධාන පාරට වැටෙන පොඩි ශෝර්ට්කට් එකක්.ඉතින් මම ගයාන්ට කිවුව අපි මේ කනත්ත ඉස්සරහින් නොයා මේකෙන් යමු කියල.මූ කියනව ඒ පාරෙන් නොයා කනත්ත ඉස්සරහින් යමුලු.මමත් ඉතින් කිවුවොත් ඒකම කරන එකානෙ.ඒ නිසා උඹ ඕන මගුලක පලයන් කියල මම අර ෂෝට්කට් එකෙන් හැරුන.එතකොට අරුත් "පොඩ්ඩක් හිටපන්,පොඩ්ඩක් හිටපන්.මමත් එනව." කියාගෙන මගේ පස්සෙන්ම ආව.කොහොම හරි දැන් අපි දෙන්න මොනවදෝ කියකිය ඉස්සරහට ඇවිදගෙන යනව."(කිවුවෙ මොනවද කියලනම් හරියට මතක නෑ.)ටික දුරක් යනකොට නිකමට වගේ මට බිම බැලුන.අපි දෙන්නගෙ හෙවනැලි දෙක අපි දෙන්නට වම් පැත්තෙන් වැටිල තියනවා.වම් පැත්ත බලනකොට ඒ පැත්තෙන් තවත් හෙවනැල්ලක් තියනවා.මොකක් කිවුව???!......ඔව්මයි.....තවත් හෙවනැල්ලක් තියනවා.ඒ වෙනකොට ඒ හෙවනැල්ල දැකල තිබුනෙ මම විතරක් නෙමෙයි.ගයාන්ටත් ඒ හෙවනැල්ල පෙනිල තිබුනා.ඌ මට ඇඟිල්ලකින් ඇනල ඒක පෙන්නුවා.හැබැයි දෙන්නම කිසිම සද්දයක් කලේ නෑ.මේක දැක්කත් අපි දෙන්න නැවතුනේ නෑ.සද්ද නැතුව ඉස්සරහටම ඇවිදගෙන ගියා.එකපාරටම මාත් එක්ක හිටපු ගයාන් මාව නවත්තන ගමන් ඌත් එක තැනම නැවතුනා.ඒත් අර හෙවනැල්ල නැවතුනේ නෑ.ඒක අඩි 3ක්4ක් විතර ඉස්සරහට ගියා.ඊට පස්සෙ ඒකත් නැවතුනා.
ඒ වෙලාවෙ අපි දෙන්නට දැනුන හැඟීම වචන වලට පෙන්නන්න සිංහල භාශාවෙ වචන නැතුව ඇති.මේ පෝස්ට් එක ලියන වෙලාවෙත් මගෙ ඇඟේ හිරිගඩු පිපිල.
එකපාරටම ගයාන් කිවුව ඉක්මනට හැරිල ආපස්සට යමු කියල.ඌ ඒක කියල ඉවර කරන්නත් කලින් මම අනිත් පැත්ත හැරිල ඉවරයි.දැන් ඉතින් යන්න වෙන පාරක් තියන එකක් යෑ.....දෙන්නත් එක්ක ඉක්මනටම ආපහු කනත්ත ගාවටම ආව.


*************************************************************************
කතාව දිග වැඩිවෙයි කියල හිතෙන නිසා අදට කතාව මෙතනින් නවත්තනවා.තාම අපි හොල්මන දැක්ක විතරයි.අපි දෙන්න සෙරෙප්පු අතට අරගෙන මහපාරෙ දුවපු හැටි කියවන්න ඊළඟ කොටසත් එක්ක එකතු වෙන්න කියල කට්ටියටම මම ආරාධනා කරනව.